เมื่อเราสองคนไม่ค่อยพูดกัน
ยิ่งนานนับวันสองเราเริ่มเปลี่ยน
เปลี่ยนแปลงจากคนที่เคยคุ้น
เป็นคนที่เหินห่าง
ต่างคนคิดไปว่ามีเรื่องราว
ต่างใจคิดกันไปเองทุกอย่าง..ต้องไกลห่าง
เปลี่ยนแปลงความรักเป็นการเฉยชา
เปลี่ยนวันที่มีความหมาย
กลับกลายเป็นวันที่ดูไร้ค่า
เมื่อเธอก็ยังไม่พูดจา
และฉันก็ทำเป็นเฉยชา
* นี่คือตอนจบของคนไม่พูดกัน
ยิ่งนานก็ยิ่งเหินห่าง
มีแต่วันเวลาที่สูญเปล่า
เพราะความไม่เข้าใจกันแค่นิดเดียว
จึงทำให้เราแยกทาง
มันไม่มีวันที่เราจะย้อนเวลากลับคืน
แค่อยากให้เราได้เริ่มใหม่
ไม่อยากให้ใครต้องมาเปลี่ยน
และฉันจะยอมรับเรื่องราว
ที่ฉันเดินผิดทาง
อยากเพียงให้เธอได้เข้าใจ
ไม่อยากให้ใครต้องไกลห่าง
ทุกๆ อย่างจะมีแต่เราเคียงข้างกัน
ด้วยเพียงแค่คำหนึ่งคำ
อาจทำให้รักเรายังสำคัญ
แต่ฉันไม่เคยได้พูดมัน
ทั้งที่ใจฉันยังห่วงแต่เธอ
นี่คือตอนจบของคนไม่พูดกัน
ยิ่งนานก็ยิ่งเหินห่าง
มีแต่วันเวลาที่สูญเปล่า
เพราะความไม่เข้าใจกันแค่นิดเดียว
จึงทำให้เราแยกทาง
มันไม่มีวันที่เราจะย้อนเวลากลับคืน